toprak is. 1. Yer kabuğunun, toz durumuna gelmiş türlü kütle kırıntılarıyla, çürümüş organik cisimlerden oluşan ve canlılara yaşama ortamı sağlayan yüzey bölümü:
Kara toprak. Kireçli toprak. Killi toprak. 2.
sf. Yer kabuğunun bu bölümünden yapılmış:
"İki toprak duvarın birleştiği bir girintide diz üstü büzülmüş görünüyor." -M. Ş. Esendal. 3. Arazi, tarla:
Köylüye toprak dağıtmak. 4.
jeol. Kara:
Toprağa ayak basmak. 5.
mec. Ülke:
"Bu toprak bizimdir, içinde yabancının işi yok." -R. E. Ünaydın.