Aydın
öz. is. (a'ydın) Türkiye'nin Ege Bölgesi'nde yer alan illerinden biri.

aydın
sf. 1. Işık alan, ışıklı, aydınlık: Aydın bir oda. 2. Kültürlü, okumuş, görgülü, ileri düşünceli (kimse), münevver: "Akşam gazetesi, yurt aydınlarıyla konuşarak bizde niçin yazar yetişmediğinin sebeplerini araştırdı." -O. V. Kanık. 3. Kolayca anlaşılacak kadar açık, vazıh (söz veya yazı).

aydınlık
is. 1. Bir yeri aydınlatan güç, ışık: "Bir elektrik görmediğimizden titrek fener aydınlığına doyamazdık." -F. R. Atay. 2. Bir yapının ortasına gelen oda ve öbür bölümlerin ışık alması için damın ortasından zemine kadar açılan boşluk. 3. sf. Işık alan: Aydınlık bir oda. 4. sf. mec. Kolay anlaşılacak derecede açık olan, vazıh: Aydınlık bir söz. 5. sf. mec. Kötülükten uzak, temiz, saf: Aydınlık bir yüz.

ışıklı
sf. 1. Işığı olan, aydınlık, ışıklandırılmış, nurlu, nurani: "Tünelin ışıklı ucundan doğru bir esinti geliyor." -A. Ağaoğlu. 2. mec. Neşe veren, sevinç yaratan, mutlu: "Kadınınsa güzel yüzü dökülüyor önüne, kocasından uzaklaşıyor, ışıklı gözleri doluyor, dudağı titriyor giderek." -Y. Atılgan.

ziyadar
sf. (ziya:dar) esk. Ziyalı.

Topçubaşov, 1905 Rus Devrimi öncesinde Tağıyev 'in ikametkahında Azeri ziyalı ve iş adamlarının ilk meşhur görüşünü oluşturmuştur. 15
Kaynak: Alimerdan Topçubaşov