temel is. 1. Bir yapının toprak altında kalan ve yapıya dayanak olan duvar, taban vb. bölümlerinin tümü:
 "Evin temelleri sökülüyor gibi sarsılıyor." -H. E. Adıvar. 2. Bu bölümleri yapmak için kazılan çukur. 3.
 sf. mec. En önemli, belli başlı, ana, taban, esas, asıl, baz:
 "Devletin temel kanununun adı Anayasa'dır." -B. Felek. 4.
 mec. Bir şeyin gelişimi için gereken ilk ögeler:
 "Temelde sıradan bir Fransız vodviline dayanırdı oynadıkları oyun." -N. Cumalı.