kara(II)
is. 1. En koyu renk, siyah, ak, beyaz karşıtı. 2.
sf. Bu renkte olan:
"Kara gözlüm efkârlanma gül gayri / İbibikler öter ötmez ordayım." -B. S. Erdoğan. 3. Esmer. 4.
sf. mec. Kötü, uğursuz, sıkıntılı. 5.
mec. Yüz kızartıcı durum, leke. 6.
mec. İftira.
siyah is. 1. Kara (II), ak, beyaz karşıtı:
"İri siyah gözlerini kalın kaşlarıyla beraber kaldırdı." -Ö. Seyfettin. 2.
sf. mec. Bu renkte olan:
Siyah ekmek. 3. Baskıda başka harflerden daha kalın görünen harf türü.