kara(II)
 is. 1. En koyu renk, siyah, ak, beyaz karşıtı. 2.
 sf. Bu renkte olan:
 "Kara gözlüm efkârlanma gül gayri / İbibikler öter ötmez ordayım." -B. S. Erdoğan. 3. Esmer. 4.
 sf. mec. Kötü, uğursuz, sıkıntılı. 5.
 mec. Yüz kızartıcı durum, leke. 6.
 mec. İftira.
 siyah is. 1. Kara (II), ak, beyaz karşıtı:
 "İri siyah gözlerini kalın kaşlarıyla beraber kaldırdı." -Ö. Seyfettin. 2.
 sf. mec. Bu renkte olan:
 Siyah ekmek. 3. Baskıda başka harflerden daha kalın görünen harf türü.