beyin anlamı Lat.encephalon
(Anatomi) Sinir sisteminin kafatası içerisinde kalan ve büyük beyin, beyincik ve beyin sapı olmak üzere üç kısma ayrılan merkezî bölgesi, ensefalon.

beyin anlamı İng. brain Osm. dimağ Lat.cerebrum: beyin Alm. Hirn, Gehirn Fr. encéphale
1. Omurgalı hayvanların sinir sisteminin kafatası içinde bulunan merkez bölgesi. 2. Omurgasız hayvanlarda yutağın ve sindirim borusunun üzerindeki büyük sinir düğümü olan ganglion. Serebrum.

beyin anlamı Lat.cerebrum
(Anatomi) Kafatası boşluğunda yer alan, en dışında esmer renkli substansiya grizea ve bunun Altında ise beyaz renkli substansiya alba bulunan santral sinir sisteminin en büyük organı.

beyin anlamı Osm. dimağ, muh Fr. cerveau
(zooloji, biyoloji)

beyin anlamı İng. brain
1. Omurgalılarda kafatası içindeki merkezî sinir sisteminin bir bölümü. 2. Omurgasız hayvanlarda yutağın ve sindirim borusunun üzerindeki büyük sinir düğümü olan gangliyon, serebrum.

beyin anlamı İng. Brain Osm. dimağ Lat.Cerebrum Alm. Gehirn Fr. Cerveau
(karşılık: serebrum): Omurgalı hayvanların sinir sisteminin kafatası içinde bulunan merkez bölgesi; omurgasız hayvanlarda yutağın ve sindirim borusunun üzerindeki sinir düğümleri.

beyin, -yni anlamı
is. 1. anat. Kafatasının üst bölümünde beyin zarı ile örtülü, iki Yarım yuvar biçiminde sinir kütlesinden oluşan, duyum ve bilinç merkezlerinin bulunduğu organ, dimağ. 2. Muhakeme, usa vurma. 3. mec. Bir şeyi yönetmede önemli görevi olan kimse. 4. mec. Akıl, anlayış. 5. mec. Bilgisi, eğitimi, düşüncesi yüksek düzeyde olan kimse: "türkiye'nin yetiştirdiği en değerli beyinlerden biridir." -H. Taner.

beyin anlamı
isim
1) brain
2) brains
3) cerebrum
4) mastermind
5) gray matter
6) intelligence
7) loaf
8) sensorium
9) grey matter
sıfat
1) cerebral
2) encephalic

beyin anlamı
Beyin. || gözleri beynine yenmek: açlıktan hâlsiz düşmek

Erzurum