pis
sf. 1. Leke, toz veya kirle kaplı olan, kirli, iğrendirici, murdar, mülevves. 2. Kendinde pislik olan veya pislenmiş olan: Lağım suları pistir. 3. mec. Beğenilmeyecek durumda olan, kötü, zararlı: "Şu pis dünyanın acılarında bile öyle bir tat var ki her şeye razıyım." -R. N. Güntekin. 4. mec. Çirkin, sevimsiz olan: "Demin o pis, ukala suratıyla sırıta sırıta yanıma yaklaştı." -R. N. Güntekin. 5. mec. Dinleyenleri utandıracak durumda olan (söz): Pis sözler. 6. mec. İçinden çıkılması çok güç, karışık: Pis bir iş.

(nohut mayası ile yapılır), yufka, kuskus, sütlü göce, boklu kebap (Sardalye balığı), midye ve tarak dolması, lakerda, tuzlu balık, balık
Kaynak: Yapıldak, Çanakkale

Sardalya ızgarası (boklu kebap): Hazırlanan ızgara ateşine taze sardalyalar denizden çıktığı gibi temizlenmeden ızgaraya dizilerek gözleri
Kaynak: Fındıklı, Gelibolu

söyleyişler ve deyimler şöyledir: Keraneci, deyyus, imanı kandilli, severim muhabbetini, veh ulan be, hoba, höbe, pampur, geçmişi boklu vb gibi.
Kaynak: Uskumruköy, Sarıyer