ayak
is. 1. anat. Bacakların bilekten aşağıda bulunan ve yere basan bölümü. 2. Bacak. 3. Birtakım şeylerin yerden yüksekçe durmasını sağlayan dayak, destek veya bunlardan her biri: İskemlenin bir ayağı kırık. Bu köprünün dört ayağı var. 4. Vücudun belden aşağı bölümü: Ayağına bir pantolon çekti. 5. Yürüyüşün ağırlık veya çabukluk derecesi: Senin ayağınla köye akşama kadar varamayız. 6. Basamak. 7. Fut. 8. Futun küpü alınarak hesaplanan değer. 9. hlk. Mayalardan önce, makama uygun olarak çalınan veya söylenen beste. 10. esk. Yarım arşın veya 30,5 cm uzunluğundaki ölçü birimi, kadem. 11. coğ. Göl ayağı. 12. ed. Halk edebiyatında koşuklarda kısa yedekli dizeler. 13. ed. Halk edebiyatında uyak: "Mânicilerin kafa yormadan buldukları ayaklar Cenap'ı şaşkınlıktan şaşkınlığa sürükler." -S. Birsel. 14. mat. Bir doğrunun başka bir doğruyu veya bir düzlemi kestiği nokta: Dikme ayağı. 15. sp. Karakucak ve yağlı güreşte pehlivanların ayrıldıkları beş dereceden biri. 16. sp. Altılı ganyanda yer alan her bir koşu.