Güncel Türkçe Sözlük
abus anlamı
sf. esk. 1. Somurtkan (kimse). 2. Çatık, asık (yüz): "Abus çehreli bir adamın ne namazı ne niyazı ne zekâtı ne orucu makbuldür." -Ö. Seyfettin. 3. Garip, acayip: "Genç, esmer kız tahayyül ediyor, zihninde müphem hayallere karışan abus suallere cevap veremiyordu." -Ö. Seyfettin.