düzgün sf. 1. Doğru ve pürüzsüz, muntazam:
 Düzgün tahta. Düzgün yol. 2. Düzenli, kusursuz, insicamlı, rabıtalı, muntazam. 3. İyi:
 "Belli ki hâlleri vakitleri çok düzgün değil." -M. Ş. Esendal. 4.
 zf. Kurala uygun olarak, kusursuz bir biçimde:
 Düzgün konuşuyor. 5.
 mat. Kenar veya ayrıtları ile açıları birbirine eşit olan (biçim):
 Düzgün çok yüzlü. 6.
 is. esk. Fondöten.