kokuşmak (nsz) 1. Çürüyüp bozularak kötü bir koku çıkarmak, kokmak, taaffün etmek:
Çöpler kokuşmuş. 2.
mec. Kişi, toplum vb. bozularak özelliğini yitirmek, tefessüh etmek. 3.
hlk. Koklaşmak:
"Öpüşürken, kokuşurken çıkageldi kocası..." -M. Ş. Esendal.