kişi is. 1. Kadın veya erkeğe verilen genel ad, şahıs, zat, nefer:
"Sınıfta, sürekli olarak numarası yaramazlar listesinin başına yazılan kişi bendim." -A. Kutlu. 2.
db. Çekimli fiillerde ve zamirlerde konuşan, dinleyen, sözü edilen varlık, şahıs:
Ben (tekil kişi), sen (tekil kişi), o (tekil kişi); biz (çoğul kişi.) siz (çoğul kişi), onlar (çoğul kişi). 3.
ed. Oyun, roman, hikâye vb.nde yer alan kimse. 4.
hlk. Eş, koca. 5.
esk. Erkek.
kokmak (nsz) 1. Koku çıkarmak:
"Her gelişinde üzeri yabancı lavantalar kokuyor." -H. R. Gürpınar. 2. Çürüyüp bozularak kötü bir koku çıkarmak, kokuşmak:
Bu et kokmuş. 3.
mec. Olacağıyla ilgili belirtiler göstermek, olacağı hissedilmek:
Ortalık savaş kokuyordu. 4.
(-i) hlk. Koklamak.