kuruntucu anlamı sf. Sürekli kuruntuya kapılan (kimse), işkilli, müvesvis.
kuruntucu eş anlamlısı
işkilli sf. İşkil içinde bulunan, kuşkulu, kuruntucu, vesveseli, müvesvis: "Biraz işkilli olmayan bir adamı, düştüğü yanlışlıktan kurtarmak kolay değildir." -M. Ş. Esendal.