tekdüze sf. 1. Değişmeksizin, düzenli, aynı biçimde tekrarlanan, sürüp giden, tek örnek, muttarit, yeknesak, monoton:
"Yazıcı, tekdüze bir sesle çabuk çabuk okuyordu." -Y. Atılgan. 2.
zf. (te'kdüze) Değişmeyerek, aynı biçimde tekrar edilerek, bitevi, biteviye.