yukarı is. 1. Bir şeyin üst bölümü, fevk, aşağı karşıtı. 2.
mec. Yetkili kimse:
Emir yukarıdan, çaresiz kaldık. 3.
sf. Benzerleri arasında üstte bulunan:
Yukarı kat. 4.
sf. mec. Aşama, sınıf, makam bakımından ileride olan:
O bizden yukarı sınıftandı. 5.
zf. Üst tarafa, üstteki kata, üste, yükseğe, yukarıya:
"Yukarı, kocasının odasına çıktı." -M. Ş. Esendal.