cümle başı bağlaçları anlamı
Başında bulundukları cümleyi kendisinden önce gelen veya kendisinden sonra gelen cümle veya cümlelere çeşitli görevler ile bağlayan kelimeler. Bunlardan «fakat» ifadesi taşıyanlar: fakat, lâkin, ancak, yalnız, ama… «eğer» ifadesi taşıyanlar: eğer, şayet…; «gerçi» ifadesi taşıyanlar: gerçi, egerçi, vâkıa…; «çünkü» ifadesi taşıyanlar: çünkü; «mademki» ifadesi taşıyanlar mademki, madem çünkü…; «sonuç, açıklama» ifade edenler: meğer, binaenaleyh, öyle ki, oysa ki, şöyle ki, nitekim, hâlbuki, kaldı ki, üstelik, belki, hatta, imdi, yani, mamafih, zaten zati, bari, keza, hakeza…; «benzerlik» ifade edenler: sanki, âdeta, nasıl ki, nite ki, niçe ki, gûya…; Şarta ve dereceye bağlayanlar: tek, yeter ki, meğer ki, velev, velev ki, tâ ki, illâ, illâ ki…; Bütün bunlardan başka şunları da zikredebiliriz: hele, hiç olmazsa öyleyse, hiç değilse. Bir de bakınız» bağlaç.