demir is. 1.
kim. Atom numarası 26, atom ağırlığı 55,847, yoğunluğu 7,8 olan, 1510 °C'de eriyen, mavimtırak esmer renkte, özellikle çelik, döküm ve alaşımlar durumunda sanayide kullanılmaya en elverişli element
(simgesi Fe). 2.
sf. Bu elementten yapılmış:
"Hemşiresiyle rıhtımın kenarındaki demir kanepeye oturdular." -P. Safa. 3. Bu elementten yapılmış parça:
Ocak demiri. Kapı demiri. Pencere demiri. 4. Ayakkabı topuğuna veya ayakkabı burnuna aşınmayı önlemek için çakılan, özel olarak yapılmış madenden parça. 5.
sf. mec. Güçlü, kuvvetli, sert:
"O kadar çabuk uyanmıştı ki kalbinin demir bir elle sıkıldığını duydu." -S. F. Abasıyanık. 6.
den. Çıpa.