tevakkuf anlamı is. esk. 1. Durma, duraklama, eğleşme. 2. Bağlı olma, ilgili olma.
tevakkuf eş anlamlısı
durma is. 1. Durmak işi. 2. Eğleşme, eğlenme, tevakkuf.
eğleşme is. Eğleşmek, oyalanmak işi, tevakkuf: "Kamyonlar çekildikten sonra çatılarla eğleşmeye gelen kuşlar bulutların altından topluca aşağı süzüldü." -L. Tekin.