yargı anlamı İng. judgement Osm. hüküm Alm. Rechtshandel Fr. jugement
Yüklemle bildirilen karar veya düşünce: Geleceksin, gideceğiz, yapsın vb.

yargı anlamı İng. judgement Osm. hüküm Lat.iudicium Alm. Urteil Fr. jugement apophasis
Bir şeyin ya da iki şey arasındaki bağıntının gerçekliğini evetleyen ya da değilleyen düşünsel edim; dille anlatımı -> önermedir. Temel formülü: S P dir. Yargının yapısı: Yargıda (önermede) a. kendisi için bir şey söylenen = konu (subjectum), b. bu konu üzerine söylenen = yüklem (praedikatum), bu konu ile yüklemi birbirine bağlayan = koşaç (copula) vardır. Yargı biçimleri (Aristoteles'ten gelen gelenekle, Ortaçağda ve sonra yeniden Kant'ta) dört öbekte toplanır: a. Niceliğine göre: Tümel, tikel, tekil yargılar, b. Niteliğine göre: Evetleyici ya da olumlu yargılar, değilleyici ya da olumsuz yargılar, sınırlayıcı yargılar, c. Bağıntılarına göre: Koşulsuz (kategorik), koşullu (hipotetik), ayrıklı (disjunktif) yargılar; d. Kipliğine göre: Belkili (problematik) yargılar, gerçeklik yargıları ya da yalın yargılar (assertorik), zorunlu (apodiktik) yargılar. Kant yargıları bir de çözümleyici ve bireşimsel olarak ayırmıştır.a. Çözümleyici (analitik) ya da açıklayıcı yargılar: yüklemi konuda zaten verilmiş olan yargılar, (ör. "Bütün cisimler yer kaplar.") b. Bireşimli (sentetik) ya da genişletici yargılar: konuya konuda düşünülmemiş olan başka bir yüklem veren, konunun dışına çıkıp onu başka kavramlarla birleştiren, aralarında bağ kuran yargılar. (Ör. "Cisimler ağırdır.")

yargı anlamı
Yüklemin bir duyguyu, bir düşünceyi, bir isteği veya bir durumu, bir oluş ve kılışı karar olarak bildirmesi: gelecek, okuyacağız, alsın, çalış, durakladı, kavradın, yorulacaksın, sakıncasızdır vb.

yargı anlamı İng. judgement Osm. hüküm Alm. Urteil Fr. jugement
Geleneksel mantıkta: önermenin dile getirdiği düşünce ya da başka bir deyişle sav. Krş.. koşulsuz yargı.

yargı anlamı
1) hüküm. 2) kazâ.

yargı anlamı İng. judgment Osm. hüküm
Kişi, durum ya da nesnelerin eleştirici bir tutumla değerlendirilmesi. (Bununla ilişkili olarak kavrama, karşılaştırma ve değerlendirme gibi süreçlere baş vurulur.)

yargı anlamı İng. judgment Osm. muhakeme Fr. jugement
1- Doğru ya da yanlış olabilen bir önesürüm. 2- İnsanın kesin bilgi edinme olanağı bulunmayan bir durumda davranışını üzerine dayandırdığı bir kanı. 3- Yargılama yetkesi; yargılama işlemi sonunda yargıcın verdiği karar.

yargı anlamı İng. judgement Osm. hüküm
Öznenin konu ya da nesneler üzerinde yüklemci bir işlemde bulunarak vardığı bilgi.

yargı anlamı
is. 1. Kavrama, karşılaştırma, değerlendirme vb. yollara başvurularak kişi, durum veya nesnelerin eleştirici bir biçimde değerlendirilmesi, hüküm: "İlk yargısını ezbere mi verdiğini hâlâ bilmiyorum." -A. Ağaoğlu. 2. huk. Yasalara göre mahkemece bir olay veya olgunun doğuşuna etken olan sebeplerin de göz önünde bulundurularak değerlendirilmesi sonucu verilen karar, kaza: "Yargı yetkisi, Türk milleti adına bağımsız mahkemelerce kullanılır." -Anayasa.

Yargı anlamı Köken: T.
Cinsiyet: Erkek
1. Hüküm, muhakeme. 2. Adalet.

yargı anlamı
isim
1) jurisdiction
2) judgment
3) justice
4) ruling
5) verdict
6) provision
7) sentence
8) bar
9) deliverance
10) judgement
sıfat
1) juridical

yargı anlamı
Dava, didişme.

*Urla -İzmir
*Boyabat -Sinop
Hisarcık -Kayseri
*Ermenek -Konya

yargı anlamı
Nodul vb. yapmak için ayrılan düzgün odun.

-Edirne

yargı anlamı
1. Patates, fasulye vb. dikmek için sabanla açılan yarık. 2. Kanal açma.