doğaçlama
is. 1. Doğaçlamak işi, emprovizasyon. 2. zf. Birdenbire, düşünmeden, içine doğduğu gibi, doğaçtan, doğmaca, irticalen, emprovize: Doğaçlama şiir söylemek. 3. tiy. Yazılı metni olmayan, kararlaştırılmış taslağı, yerine, zamanına göre oyuncular tarafından, sahnede yakıştırılan sözlerle tamamlanan oyun, tuluat.

Gelenekte doğaçtan yol havası söyleme ve ardından karşılıklı atışma niteliğinde "atma türkü " özelliğini görmekteyiz. Ancak bu atışma
Kaynak: Yol havası

işitsel duyumu belirli bir makama koşullandırmak amacıyla, doğaçtan (irticâlen-irticâlen:birdenbire, içine doğduğu gibi) yapılar ve
Kaynak: Taksim (müzik)

Gazel, Türk müziği nde ise şiirin bir hanende tarafından doğaçtan seslendirilmesidir. Sesle taksim olarak da bilinir. En güzel beytine beyt-
Kaynak: Gazel

Klasik dönemde, kadanslar o anda doğaçtan çalınırdı fakat günümüze yaklaştıkça besteciler ya da icracılar kadansları yazılmış bir örnekten
Kaynak: Konçerto

Müzikçi Fiorinelli klavsenin başına geçer, Chenier aşk üzerine doğaçtan uzun bir şiir okumaya başlar (Un di all'azzuro spazio).
Kaynak: Andrea Chenier